Co może nad morzem człowiek w fazie stabilizacji? Dumam nad tym od kilku godzin. No bo po tylu miesiącach diety, w sumie bez wyrzeczeń, ale jednak z kontrolowaniem tego, co jem, może przez 2 tygodnie nie wariowac, tylko urlopować? A może właśnie nie? Nie chodzi o to, że mam jakieś wielkie plany. I tak większość nawyków z diety utrzymam, bo mi po prostu pasuje i chleb ciemny, i warzywa, i owoce, i nabiał. Chipsy nigdy nie były moją słabością. Alkohol przestał mnie kusić jakoś po studiach. Zostają nieszczęsne słodycze, ale i co do nich okazało się na diecie, że za niektórymi wcale nie tęsknię. Chodzi o zasadę. O pizzę na obiad, gofra na podwieczorek, loda (niechby i bez dodatków) itd. Na co dzień obiady vege kaszowo/makaronowo warzywne są super. Ale tam nie bardzo mi się uśmiecha stać codziennie przy kuchni i robić tylko dla siebie dobre, zdrowe obiadki. Jeszcze trochę podumam i coś zdecyduję. Ale czuję się rozdarta między poczuciem bezpieczeństwa, jakie daje trzymanie się tego co sprawdzone, a totalnym oderwaniem się od codzienności i po prostu urlopowaniem z rodziną. Pewnie jak zawsze trzeba będzie znaleźć złoty środek. Jutro (dzisiaj) rano ostatnie przedurlopowe ważenie i mierzenie. Porównam wyniki po powrocie.  Żeby zobaczyć, czy mój środek był złoty.

Ale zanim nastąpi chwila prawdy, czekają mnie wakacje w wersji prawie 30 kg mniej. Czyli bardzo zasłużone wakacje :)