Wracając rano z pracy, jeszcze na czczo przechodziłam obok piekarni. Jak te pączki pachniały...A tak przecież kocham słodycze...18 dni bez ciastka, bez cukierka, nawet bez kropli miodu...Ale przecież nie ma tego w moim jadłospisie! Jeśli nie ma to znaczy,ze do zycia nie jest mi potrzebne-tłumaczyłam sobie. Chwilowe zaspokojenie zachcianki powoduje,ze tylko przez moment czuję się szczęśliwa a potem jest mi źle, cierpię,nie czuję sie dobrze ze swoim ciałem i duszą...Wróciłam do domku, sięgnęłam po karteczkę z wydrukowanym jadłospisem, spojrzałam na plan ćwiczeń i mimo nie przespanej nocy, zmęczenia i złych pokus wygrałam kolejny dzień. Na jutro do pracy zestaw pudeleczek przygotowany w lodówce. A co tam, jem swoje, ruszam się zdecydowanie więcej i chętniej.W koncu to całkiem przyjemne i w lusterko tez milej popatrzeć.