Najczęstsze kontuzje stopy
21.12.2011
Urazy stawów skokowych są jednymi z najczęściej występujących w sporcie profesjonalnym jak i amatorskim. Uszkadzanymi podczas tych urazów strukturami są zwykle więzadła, m.in.: więzadło strzałkowo-skokowe przednie.
Do kontuzji dochodzi, gdy stopa przyjmie następujące ustawienie: zgięcie podeszwowe, przywiedzenie (skierowanie przedniej części stopy do wewnątrz) i supinację (obrót zewnętrzną krawędzią do dołu) i jednoczesnie nastąpi jej obciążenie. Najczęściej do tej sytuacji dochodzi podczas postawienia stopy na bucie drugiej osoby lub podczas nagłych zmian kierunku ruchu. Uszkodzenia w obrębie więzadeł i innych struktur można podzielić na trzy stopnie:
- Stopień I –dochodzi wyłącznie do naciągnięcia struktur położonych po bocznej stronie kostki, bez przerwania ich ciągłości, nie dochodzi do wysięku, pojawia się miejscowa bolesność i zaczerwienienie skóry w tej okolicy
- Stopień 2 –dochodzi do przerwania ciągłości struktur więzadeł i innych tkanek, może pojawić się wolno narastający obrzęk, bolesność i zaczerwienienie miejsca uszkodzenia
- Stopień 3 –dochodzi do całkowitego przerwania struktur, pojawia się niemal natychmiastowy obrzęk, obejmujący całą boczną stronę stopy, bolesność i zaczerwienie tej okolicy.
Po wystąpieniu urazu, niemal natychmiast należy zastosować się do reguły RICE (Rest, Ice, Compression, Elevation). Skrót ten pochodzi od angielskich wyrazów oznaczających: odpoczynek, lód, kompresja, elewacja. Chodzi o to, by nie obciążać kontzujowanej nogi, schłodzić okolice urazu, ucisnąć ją np. dość ciasno bandażując i unieść powyżej wysokości na jakiej znajduje się serce. Zastosowanie tej procesury pozwala na zminimalizowanie skutków powstałego urazu.
Kolejną bardzo istotną kwestią jest zgłoszenie się do lekarza, którego obowiązkiem jest rozpoznanie powstałego urazu oraz diagnostyka obrazowa w celu wykluczenia złamania lub innych komplikacji. Lekarz powinien skierować pacjenta do fizjoterapeuty, który dalej pokieruje postępowaniem mającym na celu szybki i bezpieczny powrót do zdrowia pacjenta. Rehabilitacja powinna obejmować działania mające na celu zmniejszenie bolesności okolicy kostki, likwidację ewentualnych ograniczeń ruchomości, trening mający na celu poprawę stabilizacji uszkodzonej struktury. Istnieje wiele dowodów na to, że po wystąpieniu tego rodzaju urazu ryzyko ponownego uszkodzenia tych samych struktur jest znacząco podwyższone. Dlatego właśnie prawidłowa rehabilitacja jest niezbędnym elementem powrotu do pełnej sprawności i minimalizowania ryzyka kolejnego urazu.
Autor: Michał Gala